LEO SCHATZ (1918, Amsterdam) volgde zijn eigen koers, waarbij vernieuwingsdrang en vakmanschap hand in hand gingen. Na de Tweede Wereldoorlog en veel ingrijpende ervaringen rijker, treedt zijn vloeiende beweging van schilderen naar voren. Hij werd gerekend tot de abstract-expressionisten. Vanaf 1970 legde hij zich meer toe op de weergave van mensen, hun gevoel, hun gedrag en hun relaties. Hij vermijdt nadrukkelijk figuratie, het zijn vooral de kleuren die spreken. "Vaak wordt opgemerkt dat ik zulke sombere zaken schilder met zulke mooie kleuren", zegt Leo Schatz. "Misschien is dat een synthese van het grote verdriet en de geluksbelevenis." Sinds 1985 werkt Schatz vrijwel uitsluitend in zijn atelier. Niet als geïsoleerde kluizenaar maar als een ontvankelijke verslaggever van de 'kleurechtheid' van mensen in al hun hoedanigheden.