De Libanese kunstenaar Abousleiman groeide op in een samenleving waarin twee culturen elkaar in even-wicht hielden, aanvulden en inspireerden. De zomers op het land, te midden van de schitterende natuur van het Choufgebergte, staan gegrift in zijn geheugen. Na het uitbreken van de burgeroorlog in 1976 vertrok hij voor studie naar Parijs en het duurde lang voor hij weer terug kon. Zijn schilderijen verwijzen echter nog altijd naar het Libanon van zijn jeugd, maar op zo’n manier dat de picturale elementen ervan dragers worden van tijdloze universele gevoelens. Met een mediterraan palet schildert hij gloedvolle landschappen die de ziel beroeren. Net als in iconen is er bijna geen perspectief, huizen schildert hij zoals een kind, en de cipressen, eiken en olijfbomen spreken een eigen taal.
Abousleiman is in 1953 geboren in Ghobeire, Beiroet. Hij studeerde filosofie, schilderkunst en kunstgeschiedenis, o.a. aan de Sorbonne en de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts te Parijs. Begin jaren ‘80 verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij nog steeds woont en werkt. Hij exposeert regelmatig in Europa en in de Arabische wereld, geeft lezingen, maakt documentaires en is een begenadigd dichter.
'Hoe komt het dat de nacht, aan het einde van de dag weerom, de lege ruimte inneemt van het licht en van mijn kamer? Uit mijn kussensloop als kalme heuvel gedrapeerd komt de geur op van de citrusbloesem, de gerijpte hymnen van de engelen.' - Abousleiman
